چکیده:

در این مقاله به کاربرد راهبردهای کنترل نیمه اکتیو برای محافظت ساختمان ها در برابر لرزه با دمپر MR پرداخته شده است. دمپرهای مغناطیس رئولوژیکی (MR) ابزارهای نیمه فعالی هستند. که می توانند برای کنترل عکس العمل سازه های عمرانی تحت بارهای لرزه ای مورد استفاده قرار گیرند. آن ها سازگاری ابزارهای فعال و پایداری و قابلیت اطمینان دستگاه های غیرفعال را فراهم می نمایند. یکی از چالش های کاربرد دمپرهای MR توسعه یک راهبرد کنترل کارامد است که می تواند از قابلیت های دمپرهای MR بهره برداری کند.این مطالعه دو روش کنترل نیمه فعال را برای محافظت سازه ها در برابر لرزه با استفاده از دمپرهای MR پیشنهاد می دهد. اولین روش روش کنترل تطبیقی ساده است که به عنوان یک روش کنترل مستقیم دسته بندی شده است. با استفاده از این روش، سیستم کنترل شده وادار به دنبال نمودن عکس العمل سیستم با رفتار مطلوب می گردد. کنترلر توسعه یافته در این روش می تواند با تغییرات روی داده در مشخصات سازه مقابله نماید، زیرا قادر به اصلاح پارامترهای آن در طول روند کنترل می باشد. کنترلر دوم با استفاده از یک روش کنترل فازی مبتنی بر ژنتیک ایجاد شده است. بویژه، یک کنترل منطقی فازی که مبنای قانون آن با یک الگوریتم ژنتیک چند منظوره تعیین گشته است. جهت مشخص نمودن ولتاژ فرمان دمپرهای MR طراحی شده است. به منظور ارزیابی کارآمدی روش های پیشنهادی، عملکردهای کنترلر های نیمه فعال با الگوریتم های کنترل دیگر در یک مثال عددی مقایسه شده است. نتایج نشان می دهند که کنترلر های ایجاد شده می توانند عکس العمل جابجایی و شتاب سازه مورد نظر را به شکلی موثر کنترل کنند.