چکیده:

در این مقاله در رابطه با راندمان مدیریتی در شعب بانکی تایوان تحقیق شده است. صنعت بانکداری تایوان پس از یک سری آزادسازی مالی و بازسازی، بسیار پراکنده و رقابتی باقی می ماند. با اجرای این سیاست های مالی، مؤسسات بانکی داخلی با یک محیط پویاتر، به طور فزاینده محیط شدید و بسیار رقابتی روبرو هستند که به همان صورت بازده کلی صنعت بانکداری به تدریج افزایش می یابد.این تغییر ساختاری موسسات بانکی فردی، به خصوص بانک های دولتی را به بازرسی عملکرد شاخه های خود جهت بهبود و شناسایی مجبور ساخته است به این دلیل که مزایای بیشتر رقابتی به دست می آورد. برای انجام یک ارزیابی معتبر، عادلانه و قابل اعتماد در شعب بانک تایوان، ما مدل عملکرد سری دو مرحله و مدل چندمنظوره فازی را ادغام کرده ایم. طرح جدیدی که متمم تولید و فعالیت های واسطه گرا در درون یک شاخه در نظر می گیرند و بر کمبود روش DEA شبکه های سنتی در مورد اینکه DMUها نمی تواند بر روی یک پایه مشترک ارزیابی شوند، غلبه می کند. نتایج نشان می دهد که اجرای کلی ترکیب شعب بانک مالکیت نسبت به شعب بانک های دولتی ارجحیت دارند، که نشانه این است که مزایای بانکداری خصوصی اثرات اصلاحی برای بهبود ناکارآمدی مدیریتی و افزایش راندمان مدیریتی بانک های دولتی دارد. علاوه بر این، آنالیز حساسیت و ماتریس تصمیم گیری در این مورد به مدیریت بانک برای شناسایی بازده، ضعف و جهت شعبه برای بهبود آن کمک می کند.

---

کلمات کلیدی: بانکداری، راندمان، تحلیل پوششی داده ها، روش فازی، ضرایب مشترک، راندمان مدیریتی